فاطمه نوری

خدا نگهدار  تو  ای  غزال  بد  رمیده ام                 نظربه من خنده کنی چو من به تورسیده ام 

سکوت من کور ترین ترانه ام به ساز دل                ز  باغ  دل   کالترین  انار   آن   که  چیده ام

برای من ساخته ای قفس زچشم رنگیت              چه میشود گر تو  روی زقلب خون  تپیده ام

هوس ندارم به نگاه دلبری چو هر دمی                غزل نگفته ام  برای  هر  کسی  که دیده ام

خیال کردم که تویی نگار  من  نگار بد                   رهاشدم میش  صفت ز چنگکت  رهیده ام

چوتشنه ای دل به نگاه عاشقت وآن لبت              به کام خود  تلخ ترین شراب  را چشیده ام

دگر  که  بارانه  خبر ز فصل  گل  نیاورد                  به  یاد   آن  نم نمکا   ز   ابرکی   چکیده ام

وفاندانی و فقط ترانه خوان چو  بلبلی                   رها  کنی  یا   نکنی  دلم  ز  تن   بریده ام

دلم پرازخواسته ها بخواب آرزو به گل                    ز  آرزویت  به دلم خوشی که من ندیده ام

تو دام,انداخته ای برای من و دانه ای                      به پای  خود  گیر کند  ز دام   تو  پریده ام