انتشار اشعار شاعران انجمن ادبی فانوس شهرستان گلپایگان

لطفا ما را از نظرات سازنده ی خود در مورد این وب مطلع فرمایید.

انتشار اشعار شاعران انجمن ادبی فانوس شهرستان گلپایگان

لطفا ما را از نظرات سازنده ی خود در مورد این وب مطلع فرمایید.

اخوان پرچم دار شعر یاس و نا امیدی

اخوان پرچم دار شعر یاس و نا امیدی  

 

شاعر نیم وشعر ندانم که چه باشد                 من مرثیه خوان دلِ دیوانه خویشم *

نومیدم و نومید و نومید،

هرچند می خوانند« امید » م .

مهدی اخوان ثالث، شاعری که یک عمر پرچم شعر ناامیدی و یاس را به دوش کشید و همیشه با تمام هنر خود آن را بیان کرد . چرا ؟! . در شعر باغ من که شاعر در سال 1335 سروده است از باغی صحبت می کند که بی برگ است.

باغ بی برگی ،

روز وشب تنهاست ،

با سکوت پاک غمناکش .

در این شعر شاعر باغ خود را باغ بی برگی می نامند و تعلق خاطر شاعر به این باغ هم از اسم آن و هم جای جای شعر به وضوح نمایان است؛ باغی بی بار که تنها و در آخر ، منتظر سوختن و خاکستر شدن است:

ساز او باران ، سرودش باد .

جامه اش شولایِ عریانی ست .

ور جز اینش جامه ای باید ،

بافته بس شعله ی زرتار پود ش باد .

در شعر شاعران زبردست موسیقی کلام در جهت منظور شاعر به خدمت گرفته می شود؛  در این شعر نیز موسیقی کلام نوعی تعلق خاطر و تمجید و تحمید را می رساند .شاعر به اینکه این باغ در آینده هم سبز شود واز حالت تنهایی و بی برگی در آید جوابی نومیدانه می دهد:

باغ نومیدان،

چشم در راه بهاری نیست.

البته گذشته افتخار آمیز این باغ را هم فراموش نکرده است و از آن یاد می کند .

 

« داستان از میوه های ِ سر به گردون سای ِاینک خفته در تابوتِ پست خاک می گوید.»

گذشته که افتخار آمیز است و شاید این گذشته افتخار آمیز سر منشاء ناامیدی امروز شاعر باشد ، و یا چیزی دیگر؟

وامّا شعر دیگری از این شاعر، «درخت معرفت» است که در که در سال 1364 سروده شده است یعنی زمانی که شاعر به پختگی و تجربه فراوان دست یافته، آنگاه که با زبان شیرین خود می گوید : پرده ای برفینه پوشیده سرم...

در این شعر شاعر می خواهد حساب خود را با بعضی چیز ها روشن کند:

ای درختِ معرفت ، جزشک وحیرت چیست بارت

یا که من باری ندیدم ، غیر از این برشاخسارت

در اینجا شاعر به اینکه حاصل درختِ معرفت، شک وحیرت است مطمئن است و با اینگونه سوال کردن تاکید خود را اعلام می کند و حتی خواننده را نیز همراه می کند. شاعر به توضیح در باره این درخت می پردازد با عبارتهای چون «سرشاخه های ِ دور وپنهان از نظرها... - تا نبینم سبز زین سان ،هم زمستان هم بهارت- عمرها بردی و خوردی... – حیف از اینهمه رنج بشر... » آن را توصیف می کند. بعد شاعر نوک تیز پیکان مبارزه خود را بر فلسفه فرود می آورد.

چند چون ِ فیلسوفان ، چون بر دیوار ندبه ست

پیرک چندی زنخ زن ، ریش جنبان در کنارت

و فلسفه را به مبارزه می طلبد .

قیل وقال آن ِ، همه وَهم است و فهم جستجو گر

هر کَران پوید که گردد همعنان با شهسوارت .

شهر افلاطون ِ ابله ، دیده تا پسکوچه هایش

گشته ، وز آن باز گشتم ، می کند خمرش خمارت

« در اینجا این مسئله را مد نظر داشته باشید که افلاطون  شاعران را در شهر خود راه نمی دهد »** من با همه احترامی که برای شاعر و اندیشه ی او قائلم، باید این را هم بپرسم که اینگونه بر فلسفه تاختن و همه فلسفه را فلسفه ی افلاطون دانستن آیا کار درستی است ؟  فلسفه از افلاطون تا حال خیلی تغییر کرده و من به درست وغلط بودن آن کاری ندارم امّا همه فلسفه را یکی دیدن و همه را به یک چوب راندن چندان منصفانه به نظر نمی رسد؛ حرفهای فلیسوفان را چون قار قار کلاغ ها دانستن یعنی چه ؟ گرچه شاعر اینجا بر عقل دیر باور نیز نظر داشته است:

وعده های ِ این ،همه نقل است و عقل دیر باور

شاخه ای از توست ، چون بپذیرد این شعر وشعارت ؟

به علامت سوال دقت شود یعنی تردید شاعر! و باز شاعر می گوید :

من غبار گردباد آسا بسی در دور و نزدیک

دیده ام ، امّا ندیده ستم که آید زآن سوارت

بله کاملا ً درست است . امّا سوار باید بیاید و کار ها را درست کنند. آیا شاعر به دنبال این بوده که کسی بیاید وهم چیز را درست کنند ؟!....

انتخاب این دو شعر از شاعر توانمند و زبردست فقط نگاهی و نظری است به اینکه چرا شاعر این همه از یاس و نومیدی دم زده است؟ آیا او آینه جامعه خویش است؟ آیا ما در این آینه صادق می توانیم به افکار و تاملات جامعه خود پی ببریم یا نه ؟!... وآخرین سوال از خودم که اگر هزار بار دیگر هم زندگی کنم باز با این شاعر دمخورم این است که این نومیدی یک عمر مویه ی مداوم آن، جوابی به این ادعای علم وفلسفه نیست که باید دنیایی بهتری ساخت؟!......   

                                                                                             نوشته ی حسن اشراقی

* شاعر : لاادری

 ** به گفته خود شاعر       

نظرات 2 + ارسال نظر
رضافیروزی دوشنبه 20 مهر 1394 ساعت 02:32

ضمن استفاده ازمطالب شما واعلام تشکر از همدلی شما
اینجانب بارها به اشعار یاس آور (بیشتر قالب نیمایی واخوانی)اعتراض اما افسوس بیفایده گویا گروهی ذاتا لجبازند

مهدی آریانفر دوشنبه 13 مهر 1394 ساعت 14:45

سلام..
ممنون ازشما.
استفاده کردیم.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد