انتشار اشعار شاعران انجمن ادبی فانوس شهرستان گلپایگان

لطفا ما را از نظرات سازنده ی خود در مورد این وب مطلع فرمایید.

انتشار اشعار شاعران انجمن ادبی فانوس شهرستان گلپایگان

لطفا ما را از نظرات سازنده ی خود در مورد این وب مطلع فرمایید.


نگاه عاشقانه اش اگر این بار باحرارت بالاتر از خورشید بر من بتابد

دگرنمیسوزاند دلم  آینه ای میشوم که بابرگشت آن بسوزاندوجود فاسدش

وهزاران فرسنگ ازاین جاده دور تر بیاندازد لباس میش گرگ بر تنش.

شب سیاه نیست

این شب است یا که سیاهی

این دل است تا کی بی پناهی

باامید تو زنده ام تا کی ناامیدی

 

درشب می مانم هرچه خواهی گو

               دوست دارم تاریک باشم

                این زمزمه ی هربهاریست

                نگو فاصله رد جداییست

                بابودن تو فاصله شعر خداییست


 ازدل خود ساخته ی من قهر نکن 

باسیاهی بجنگ شب را دور نکن

ساده باش تا که سیاهی دورشود

شب سیاه نیست,عشق گناه نیست

 درتمام بیت  شب تداعی میشود

 چه کنم؟شاعر من از همه دور است

این بهانه است تااز خانه ی مهردل من قهر کند

                                     قهر کند

                       حرف من تنها یکیست 

                          عشق گناه نیست

                          شب سیاه نیست







ب مثل بابا

ب مثل بیسکویت مادری که که بابا گاهی برام میگرفت و من میگفتم اینو که بابا گرفته چرا مادر؟

   بابا میخندید و چیزی نمیگفت!!

ب مثل بستنی کیم که تو پارک با هم نشستیم وخوردیم ولی حواس بابا جای دیگه بود وبستنیش آب شد.

ب مثل بند کفشاش همون صبحی که اومدم براش ببندم دیدم جلوش پوست انداخته و داره پاره میشه یادم افتاد دیروز بابا باچه ذوقی برام کفش خرید کفشام فقط یه کم جلوش خط افتاده بود.

ب مثل بهمن ماهی کهبابا صبح زود رفت کارو غروب با صدای گرفته وخس خس سینه برگشت.

ب مثل بلور اشکش که گاهی تو چشماش حلقه میزد ولی بیرون نمیومد.

به مثل بوسه هاش مثل بغل گرفتن من وقتای خستگیش.

ب مثل بچگی هام که واسه من تموم شدو واسه بابا هنوز ادامه داره.

ب مثل بابا.


با سلام بر شما بزرگواران.  تولد امیرالمومنان وروز پدر بر تمامی شما ادب دوستان مبارک باد.

پدر


قامت راست می کنی وقتی نگاهت به نگاهی نگران نیست.قامت راست می کنی وقتی لبخند کودکت لیماترین واژه روزهایت می شود.وهروز برایت اغازی دوباره می شود .وقتی این واژه خوشبختی تکرار می شود.پدر . 




۩۩۩ ☫20 اُردیبهشت (روز خوانسار) ☫ ۩۩۩

ضمن تبریک (روز خوانسار)

به شعرا و ادب دوستان انجمن وهاج و مردم شریف خوانسار

قطعه شعری سروده ی طریقت:

پیشانـیت بلند، بلنــد است سرنوشت

گاهی به مسجدیم،گهی دیر،گه کنشت



همّــت بلند دار که درگـــردش سپــهر

این باغ وسوسه اَنـــگیز شُـد بهـــشت



جاریست چشمه های خروشان زندگی

"حُب الوطن" قرین ولادت به سینه کشت



دروصف عاشقان جهان شرحِ مُـجملی

اوضاع خَلق حَک شده از منظرسرشت


نامت نبرده ام که نگــوینـد الکن است!

چون بی وضونمی شوداسم تورانوشت



هرجا مقام عــِلم وعمل قـَد علم کــند

اُستادپروری به گمانم زِخِشت خِشت



یک آســمان ستاره زتو گشته پُر فروغ

بایـد به روزگــارمعدن زر را به َزرنوشت

«رهبـــــرعشــــق»


رفته همه راهِ عشق،،           چون که علی رهبرست  


حلمِ نبـــی داردو؛                   واسطه حیدرست 



گشته ولیّ ِجهان،؛                   نایب صاحب زمـــان(عج)  


زینتِ دین نبــی؛                       او چو دُر وگوهرست 



خامنه ای جان ماست؛،           اوگل و ریحان ماست  


ولایتش حـــیدریست،،               خمینی دیگرست 



بوده«اَطیعُوالرسول»                 اطاعت ازحــق قبول


 بوده «اُولی الَامرِ»ما                  خامنه ای رهبرست  


 

اطاعت ازرهبری ؛؛                      حکمِ خــداوندی است 


خـامنه ای رهبرست؛؛                  وارث پیغمبـر ست 



اوبُــده جانبازِدین؛                            ؛همره وهمرازدیــن  


دررهِ تقوی وعلم؛؛                            از همگان برتـــرست 



مرد سیاست بُـــده،،                         اهل هدایت بُـــده  


فاضل واهلِ هنـــر                             برهمگان سـرورست 



رهبر کل قوا                                    ارتش،بسیج وسپــاه  


دوست هر  مومن و...                      دشمنِ هرکافـرست

 

فیروزی/27ئدی92

با سلام و احوال پرسى!

ضمن گرامیداشت ولادت با سعادت حضرت علی ( ع) و ٱغاز ایام البیض و اعتکاف این ایام نورانى را به شما و همه ى پدران ارجمند تبریک مى گویم!


على( ع) خبر مى داد

در ٱخرالزمان

دنیا

به سان ظرف نگونى است 

  با محتواى پوچ 

( طاهره صفارزاده)



برداشت ٱسمان را

                          چون کاسه اى کبود

و صبح سرخ را

لاجرعه سرکشید

ٱنگاه

خورشید در تمام وجودش طلوع کرد...

( هوشنگ ابتهاج) 

سکوت من

این درد بی مثال مرا از میان ببر

تابوت قلب مرا ناگهان ببر



حتی غروب خسته ز تکرار هر شب است

بی تابی غروب مرا از جهان ببر



من خسته از ترانه ی باران هر شبم

این بارش شدید غزل را ز جان ببر




شاهد که نیست فلسفه تار غربتم

پاییز فصل ریزش ما از زمان ببر

 

قعر صدای سرد نگاه تو میشوم

اشکی ترین نگاه مرا آسمان ببر



مهتاب هم برای دلم گریه میکند

یک نیمه وجود مرا هم چنان ببر



ام انیجیب هر شب من را شنیده ای

سجاده سکوت مرا از خزان ببر


آتش گرفته ام ز نفس های رفتنت

برگرد و درد مرا ازمیان ببر

معلم عزىز!

"نقش تو سربلندى انسان بود/

نقش همیشه ى بیداران/

و نقش این هزاره/

انسان منحنى ست/

مردى که خم شده ست/

که سکه را بردارد...

روزت مبارک!

فاطمه نوری

خدا نگهدار  تو  ای  غزال  بد  رمیده ام                 نظربه من خنده کنی چو من به تورسیده ام 

سکوت من کور ترین ترانه ام به ساز دل                ز  باغ  دل   کالترین  انار   آن   که  چیده ام

برای من ساخته ای قفس زچشم رنگیت              چه میشود گر تو  روی زقلب خون  تپیده ام

هوس ندارم به نگاه دلبری چو هر دمی                غزل نگفته ام  برای  هر  کسی  که دیده ام

خیال کردم که تویی نگار  من  نگار بد                   رهاشدم میش  صفت ز چنگکت  رهیده ام

چوتشنه ای دل به نگاه عاشقت وآن لبت              به کام خود  تلخ ترین شراب  را چشیده ام

دگر  که  بارانه  خبر ز فصل  گل  نیاورد                  به  یاد   آن  نم نمکا   ز   ابرکی   چکیده ام

وفاندانی و فقط ترانه خوان چو  بلبلی                   رها  کنی  یا   نکنی  دلم  ز  تن   بریده ام

دلم پرازخواسته ها بخواب آرزو به گل                    ز  آرزویت  به دلم خوشی که من ندیده ام

تو دام,انداخته ای برای من و دانه ای                      به پای  خود  گیر کند  ز دام   تو  پریده ام

کسی اینجا نمیداند

کسی اینجا نمی داند که من ویران ویرانم

کنارم چوبه داری که پایان میدهد جانم


کسی اینجا نمی داند صدای درد یعنی چه

 کنار واژه های من مداد زرد یعنی چه 


کسی اینجا نمیداند شروع خسته ای دارم

در این  دنیای وانفسا دل بشکسته ای دارم


زمین افتاده ام قدرت درون پای من گم شد

توانی نیست بغضی در درون نای من گم شد


هیاهو میشود اینجا دلی بیتاب میگرید

کسی دستم نمیگیرد خدا مهتاب میگرید


ببین حتی بهار من درون قاب دل پژمرد

صدای خش خش برگش به زیر پای من افسرد


شب پر رمز و راز ما درون چادرش خوابید

صدای پای مردن در غروب مرگ من تابید


هوای حس و حال من شبیهه فصل پاییز است

بیا بنگر به بارانی که در من سخت لبریز است


کسی هم درد احساس زلال اشکهایم نیست

کسی پشت و پناه این غم بی انتهایم نیست


به پای بی قراریها دل من شور می زد باز

ببین احساس بی تابی به من ناجور می زد باز


کسی اینجا نمی فهمد غم تنهایی من را

که شوید شورهای این دل دریایی من را  


شبیهه بیت دوم شد تمام بیتهای من

ببین غم طعنه می زد بر کلام بیتهای من


کشیدم زجر با دردم درون شعرها گفتم

به درد مثنوی هایم غمم را با خدا گفتم

 

 

 

 

بغض غزل

با این غزل برای تو هر آن شکسته ام  

 

این را بدان که از تو فراوان شکسته ام  

 

 

 

حتی جواب خستگی ام را نمی دهی  

 

حالا که پشت فاصله هامان شکسته ام  

 

 

 

حتی بهار رنج مرا کم نمی کند  

 

من بی تو با ترانه باران شکسته ام  

 

 

 

دارد صدای بغض غزل حبس میشود  

 

آنجا که پشت میله زندان شکسته ام  

 

 

 

درگیر دردهای خیال تو میشوم  

 

با این خیال از تو چه پنهان شکسته ام  

 

 

 

صدها هزار مرتبه با واژهای من  


 

 در هر غزل شبیهه تو ویران شکسته ام

 

 

 

مرهم گذار روی غزلهای زخمیم  

 

لعنت به من بخاطرت آسان شکسته ام