گره کور همینجاست که من بی تابم

باز این همهمه برپاست که من بی تابم 

             خاطرت ساعت خودکار دلم می باشد

             غم سنگین تو حالاست که من بی تابم 

من به ایوان نگاه تو دلم پر می زد

غربت تلخ تو پیداست که من بی تابم 

             من به زیبایی لبخند تو عادت کردم

            این دقایق همه بیناست که من بی تابم 

اضطرابیست که تا عمق دلم می سوزد

تو سفر کردی و اینجاست که من بی تابم 

            با توأم همدم رؤیای شبستانی من

            بی تو غم درد غزل هاست که من بی تابم 

نَم نَمک نم نم باران به دلم می بارید

آسمان بغض تو گیراست که من بی تابم   

                  تو به پایان غزل های دلم فکر نکن

                  تب دلتنگی فرداست که من بی تابم   

جمله ها لای غزل حرف دلم را می زد

شاعری غم زده با ماست که من بی تابم