زضا فیروزی
جستاری برزندگی ادبی استاد امیری فیروزکوهی
اینروزها سال مرک زنده یاداستاد امیری فیروزکوهی معاصر استادشهریار(شاعر)،استاد صبا(موسیقی دان)است،بر آن شدم با نکارش مطالبی مختصراندکی از دینم رابه استادوجامعه ادبی ادانمایم. 
استادامیری فیروزکوهی حدودسالهای1280درخانواده ای مذهبی وعالم درفیروزکوه(مازندران) بدنیاآمد،او پیرومکتب هندی(اصفهانی)میباشد.در غزلیات به شیوه عــپراقی ودر قصاید از خاقانی الهام گرفته .دراینجالازم است بگویم شعرابردودسته اند:دسته اول که طبع واستعدادشاعری ندارندوبابازی با الفاظ میخواهندبگویندماشاعریم!!! وبقول خودشان سبک جدیدمیسازند. (باکمال تأسف تعدادشان هم کم نیست.اینان نه تنها شاعـر نیستندبلکه شعر دوست هم نیستندوگاهاًبا کلماتی مضحــک وسبک آبروی ادبیات را میبرپند چه برسدبه شعر)/دسته دیگراگرچه صاحب سبک نیستندپیرومطلق هم به آنان نمیتوان گفت.اینان با پیوندکلمات وفرهنگ قدیم باکلمات وفرهنگ امروزی سعی دربـیان مسایل جامعه دارند(افسوس که خیلی کم درک میشوندومهمتراینکه درزمان خودشان شناخته نمیشوندوتغریباًٌگمنامند) بهرحال استادازدسته دوم بحساب می آید.«مهمترین نکته ای که درباره شعر امیری فـیروزکوهی میتوان گفت اینه که اگرچه او صاحب سبک نیست اما سبک دیگران هم بر اوسوارنیست( 1 )»شعر اوبسیار روان است اگرجه ازواژگان کهـن وفدیمی استفاده کرده . [عصرِماشین است و صنعت، عصرِعلم وعصرِ قدرت //عصرِتسخیرفضا،عصرِحکومت برطبیعت / یـا گرآرزوی عمرِابدداردآدمی//دیگرچرازنوبت پیری شوددُژم (توجه کنیددُژَم واژه قدیمی بمعنی خشمگین وناراحت است و ـــببینید درعین روانی وسادگی ضمن بیان مسایل روزجامعه از ظرایف ودقایق شعر(سبک هندی)خالی نیست ــــ متاسفانه جامعه ادبی ما کمترایشان را میشناسدچه برسد به عوام الناس(جسارت نباشدچند تای ما در همین انجمــن ادبی[فانوس]اورامی شناسیم ویالااقل بیتی ازاورامیدانیم).آثارنامبرده1-دیوان(مشمتل بر14هزار بیت)/2-منظومه 
3-مثنوی موید نامه.اشعار اومملو از احادیث،آیات قرانی است.دربیان شخصیت عرفانی اوبگوییم جناب امیری کتاب مصباح الانس رانزدعلامه آخوندکمره ای خوانده؛لازم به ذکراست این کتاب حاوی آخرین متون عرفان نظری است. استادنمونه یک شخصیت کامل انسانی بودبقول خودش:[خنده مهری ندیدم ازکسی برروی خویش//من که بانامهربان هم مهربانی می کنم] 
ایشان مقید به کسب رتبه یا چاپ کتاب بودندوزندگی توام با قناعتی داشتتند«مرحوم استادامیری«شاعربدنیاآمد،شاعر زندگی کردوشاعرمرد.(*2)به همت استادامیربانوفیروزکوهی(دختراستاد)گزیده دیوان اودرکتابی بنام«فریب شعر» گرد آوری شده است.سرانجام استاد امیری فیروزکوهی درتابستان سال 1363 هجری شمسی تهران درگذشت ومزارش درآستانه امامزاده طاهر(حضرت عبد العظیم حسنی)شهر ری زیارتگاه عاشقان فرهنگ وهنر ایرانی است. روحش شاد.(3) 

آزاده راجفای فلک بیش می رسد اول بلا به عاقبت اندیبش می رسد 
از هیچ آفریده ندارم شکایـتی برمن هرآنچه می رسد از خویش می رسد 
چون ناله ای یک پیاله زخونست روزیم آن هم مرازداغِ دل خویش می رسد 
رنجِ غناست آنچه نصیب توانگرست طبع غنی به مردم درویش میرسد 
امروزنیز محنت فرداست روزیم
آن بنده ام که رزق من ازپیش میرسد / 
دیوان امیری فیروزکوهی / پانوشت _______________________ (*1)رادیوفرهنگ/جمعه17مرداد93(برنامه عصر گاهی ققنوس)/ استا د منوچهر صدوقی سُها[علاقه مندان میتوننن متن گفتگورا درسایت رادیوببینند. (*2)دکترامیر بانوفرزند ارشد امیری فیزوزکوهی(استاد دانشگاه)