با این غزل برای تو هر آن شکسته ام  

این را بدان که از تو فراوان شکسته ام  

حتی جواب خستگی ام را نمی دهی  

حالا که پشت فاصله هامان شکسته ام  

حتی بهار رنج مرا کم نمی کند  

من بی تو با ترانه باران شکسته ام  

دارد صدای بغض غزل حبس میشود  

آنجا که پشت میله زندان شکسته ام  

درگیر دردهای خیال تو میشوم  

با این خیال از تو چه پنهان شکسته ام  

صدها هزار مرتبه با واژهای من