نمی دانم چه  گویم سر شود شعر بهارم    

زچشمه های جوشان,یازچشم شوخ یارم  

زغنچه غنچه های  نرگس ونسرین سرایم     

و  یا  ز   غنچه ی   خندان   لبهای   نگارم   

نمی گویم  زآن شیرین عسل های  بهاری     

ازآن لعلش که شیرین ترسراغی من ندارم   

ز  پرواز  پرستو ها  ندارم  حسرتی  هیچ     

که  هر دم  بر  خیال  نازنین خود  سوارم    

غزل سر میدهی بلبل به معشوقت رسیدی    

تو   از  حالم  خبر داری چو   او  آید  کنارم؟  

برقص   آرد  تن   گل  را  اگر  باد  بهاری      

بلرزاند  نفس هایش دلم  را  بی  قرارم     

اگر نازی به گرمای وجودت گوش کن,هان!

به فصل سرد سرما دست گرمش میفشارم     

تو هم مانند او  صد ها جمال  وحسن داری     

ولی  یک  پله  بالا تر  رود  چون  میشمارم   

تو  هم مانند لبخندش شروع سال عشقی   

  به آن سالی که پایانی  ندارد دل سپارم