گفتگوی من و سایه ام

به نام خدا 

من :می دونی بزرگترین دلهره معلم چیه  ؟

سایه ام : شیطنونی بچه ها 

من : نه اصلاً، معلم اصلا به شیطونی بچه ها کار نداره ،ولی یه چیزی بزرگترین دلهره معلمه . می دونی اون چیه ؟ 

سایه ام : درس نخواندن بچه ها 

من : نه، معلم غصه درس نخواندن بچه ها را می خوره امّا دلهره اش نیست .

سایه ام : پس چی هست ؟

من : سوال 

سایه ام : چی ، !  سوال ، عجیبه چون ابزار کار معلم سواله 

من : اشتباه نکن ابزار کار معلم علمشه نه سوال ،  سواله که دلهره معلمه . 

سایه ام : آخه چطور ؟ معلم که از یاد گیری بچه ها خوشحال میشه ،حالا تو میگی سوال دلهره معلمه. 

من : آره 

سایه ام: چرا ؟ 

من : چون شاید جوابش را بلد نباشه. 

سایه ام : خب معلم بلده چطور بپیچونه ، سفسطه خونده .

من : آره اما اگه گیر یه شاگرد زرنگ بیفته چی ؟

 سایه ام : خب پس به این خاطره که به ما یاد می دهند  زرنگی نکنیم . هان، عزیزم . خب نتیجه اخلاقی چی میشه ؟

من : نتیجه اخلاقی اینکه کسی که سوال نداره، تخیل نداره .

سایه ام : اینکه شد حرف قصار پس ...

من : ول کن بابا حوصله داری تو هم کشتی مارا، چقدر سوال میکنی .                                      ******************************

سایه ام : می دونی بزرگترین اشتباه یه معلم چیه ؟ 

من : فکر کنم تنبیه .

سایه ام : تنبیه هم به خاطر اونه ؟ 

من : کارشه ؟ یعنی مربوط به کارشه ؟

سایه ام: آره ،اما خود کارش رامعلوم کن ،چیه ؟ 

من : معلومه یاد دادن  دیگه .

سایه ام : اتفاقاً بزرگترین اشتباه یه معلم همینه ؟ 

من : چی میگی تو ،همه افتخار معلم اینه که داره درس یاد بچه ها می دهد.! 

سایه ام :درست است معلم به بچه ها درس می دهد امّا کارش چیه ؟

من: خب کار مگه با شغل فرق می کنه!؟

سایه ام : بله . امّا بزرگترین اشتباه یه معلم همینه که فکر کنه کارش یاد دادن، شغل معلم یاد دادن هست امّا کارش چی ؟

من : پس کار یه معلم چیه به نظر جنابعالی ، هان؟ 

سایه ام : خودت چی فکر می کنی ؟ 

من : هان ، فهمیدم همینه که این پایین نوشتی نه ! 

                                                                                  { محبت }


حسن اشراقی