بنام  هستی بخش جهان

«هلال ماه کنعان»

الا ای ماه کنعانم کجایی           صفا بخش دل و جانم کجایی

تو در قلب منی هر جا که باشی      امید و دین و ایمانم کجایی

گهی پیدا و گه تاریک و پنهان       به تنهایی غزلخوانم کجایی

بیا افتاده ام وقت وصال است       کنون بر عهد و پیمانم کجایی

کُنی در غرب عالم دلربایی            هَلا من در خراسانم کجایی

اگر مجذوب شرق و آن دیاری        ز عشقت در بیابانم کجایی

دوای دردی و خضر نبی ای              رفیق آب حیوانم کجایی

نشینم بر سر راهت چو یعقوب  سرشک از دیده ریزانم کجایی

دوباره روز هفت هفته آمد              عزیزم سرو بستانم کجایی

بقیعی، کربلا یا جمکرانی            ز هجرت اشکبارانم کجایی

نه شب دارم نه روز و ماه و سالی     نمانده مهر و آبانم کجایی

دعایت می کنم هر جا که باشی/ طفیل لطف و احسانم کجایی

تو دانی عابد سر گشته هستم    به عشقت من ثنا خوانم کجایی