کاش در روئیای من روئیای زیبایی نبود

تا که با اندوه آن احساس تنهایی نبود

کاش می شد نوبهارم دستهایت را گرفت

تا که با گرمای دستت سوز سرمایی نبود

کاش می شد حس غربت حس احساسات بد

در کنار شادی چشمان فردایی نبود

در کنار قاصدک های دلم اما هنوز

گفته ام رسم نگاهت رسم شیدایی نبود

خانه خالی می شد از احساس شادی های من

بی تو در من روزها مفهوم و معنایی نبود

خواستم در لحظه های بی کسی یارت شوم

تا بگویم سهم من شب های تنهایی نبود

جای من خالیست در دنیای اشعارت هنوز

خالی ام بگذار در من قوت پایی نبود